piątek, 11 listopada 2016

Egocentryzm kotów

O kotach krąży plotka, że są egocentryczne, a radykaliści nawet powiedzą,  że kot to jest wilk w owczej skórze. Chciałabym pokazać, że wcale tak nie jest, a za wzór podać Małą Mi.
Już dawno wiedziałam, że Mi posiada rozbudowany gen współodczuwania i ma gorące serduszko, a nie dzwoneczek blaszany w kształcie serca.
Później powrócę do tematu, bo nie będę zaczynać wywodów od końca, ale już wstępnie ogłaszam dobre słowo o dzielnej Małej Mi na wypadek, gdybym potem zapomniała albo zagubiła się w chaosie zdań i spraw.
Nadmieniam, że na temat psów nie mam żadnej prawdy objawionej do zakomunikowania.

Z innej beczki z krótkim wstępem.
Prowadzę monotonny i silnie uporządkowany tryb życia; wręcz nie znam nikogo, kto ma tak aptekarsko wyliczony czas, dla pewności dokładnie rozpisany na kartce (znam,  moja siostra), wydawać by się mogło, że nie ma miejsca na zdarzenia improwizowane, a jednak gdy przeznaczenie wkracza do akcji, to wszystko ma prawo się zdarzyć.
Przeznaczenie wkroczyło do akcji na parkingu pod sklepem. A raczej wkroczenie to odbyło się już poza parkingiem, przy wyjeździe na ulicę. Dwa metry przed moim autem jechał samochód. Na zakręcie spod maski coś mu wypadło całkowicie ignorując działanie siły odśrodkowej,  niczego się nie przytrzymało, a wypadając rozbłysło perłowym światłem jak jakaś perła i poszybowało na pobocze w krzaki.
Natychmiast zatrzymałam się i pobiegłam z latarką szukać tej perły.
I znalazłam: malutką, okrąglutką i upaćkaną.
To był schyłek października, ciemno i zimno, pod maską tamtego eleganckiego auta była półka, a na niej grzało się perłowego koloru kocie dziecko, dzieweczka.
Zawinęłam ją w kocyk i zabrałam do domu.




 :

W domu znów rozbłysła jak perła, tym razem w koronie. No i bardzo się przestraszyła tej korony agresywnej i kudłatej: z łbów psich, kocich i człowieczych. Wtedy dała dyla do mysiej dziury, tzn. mysiego wygodnego apartamentu pod klucz nie objętego na razie przez mysią rodzinę b.dobrze sytuowaną. (no co? tylko w ten sposób mogą się zwrócić koszty utrzymywania pustostanu).


 :
Kudłata korona uformowała się w podgrupy i oddaliła, co pomogło dzieweczce szybko otrząsnąć się z szoku, i dobrze,  bo pilna praca czekała; można sobie być w szoku po pracy albo przed, a nie w trakcie.
Szybko się dzieweczka dowiedziała, że nie ma nic za darmo; się mieszka, się pracuje.
Na szczęście pracą zajęła się bez przykrości, robotna gadzina...

 :

i mądrutka, bo już wie, że do wypoczynku najlepiej nadaje się kanapa, gdy jest rozłożona.

 :
Na połówce kanapy wypoczynek jest połowiczny.
A teraz pokażę, chociaż żadne cudo, ale pokażę, bo wyplotłam z pomocą tej zdolnej dzieweczki dwa koszyczki. Jak zapał jej nie minie, to sama bez mojej pomocy będzie wyplatać, muszę tylko udostępnić jej rurki, a nie chować do szafy, jak do tej pory.

Koszyki to zamówienie od koleżanki..
Biały, muśnięty na czarno i polakierowany. Osłonka na kwiat.

 :

Dzieweczce bardzo podobały się wszystkie sploty i nawet poprawiała po mnie, bo nierówno  plotłam.
 :
Tacko-osłonka na kwiat.
Oba koszyczki wywołały uśmiech zadowolenia zamawiającej, a że w listopadzie uśmiechy zadowolenia są cenne, więc koszyczki się sprawiły.

Wracając do Małej Mi - quiz pt.:
Czy Mała Mi ma gorące serduszko?

a/
Mała Mi dołączyła do Ludzi Przeciwko Myśliwym i stanęła na ich czele, bo polowania się brzydzi jak rzadko czego.

b/
Mała Mi zrezygnowała z noszenia futra na rzecz sztucznego kożucha bez podpinki.
Tak drastycznie dlatego, bo dotychczas nosiła futro świątek piątek, nawet latem.

c/
Wydrapała pazurem "Mała Mi ma gorące serduszko", to chyba ma.

d/
Czule zaopiekowała się perłową dzieweczką.

e/
Kimś innym czule się zaopiekowała.



Odpowiedź brzmi: e/

Jak się dowiedziałam? spotkałam sąsiadkę od Igorka, która zapytała, czy zgadzam się, żeby Malutka, bo tak nazwała Małą Mi - której geny połączone z genami kota sąsiadki utworzyły Igorka (wciąż jeszcze nie nauczyłam się tłumić bólu wymawiając imię Igor, więc wyobrażam sobie cierpienie sąsiadki) - zamieszkała u niej. A pyta też w imieniu Malutkiej, bo Malutka nie odstępuje jej na krok.
Otóż Malutka przyszła do niej kiedyś, została na noc, leżała z nią główka w główkę i mruczała do rana kołysanki na dobry sen.
Powiedziałam, że tak!  
(aczkolwiek pomoc Mi przy nowym dziecku nie byłaby mi niemiła,... może jednak troszeczkę jest prawdy w tym egoizmie kotów, bo Mi woli wolną chatę u samotnej sąsiadki niż harmider domowy z małym dzieckiem w roli głównej:))

14 komentarzy:

  1. Oj piękna opowieść:) ..ale żeby tak Mała Mi, czy tez ogólnie koty miały jednak serce dla innych? ..nie tylko o sobie myślą jednak..?:) Hm, to faktycznie jest z niej wspaniałoodczuwająca koteczka:) gratuluję takiej wychowanki:)
    Perełka śliczniutka:) i pieknie wyplata!!:) Czyli masz pomocnicę!!:)

    A czy coś w sprawie śledztwa się zadziało? Kontaktowałaś się może z tym jasnowidzem, którego polecałam? Ciekawa jestem, czy coś się w tej sprawie ruszyło do przodu. Napisz proszę.

    Pozdrawiam pierwszego śnieżnego dnia:) <3 <3 <3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Trochę wydaje mi się, że sąsiadka zwabiła Małą Mi, choć nie mam dowodów. Jednak to fakt, że Mi dobre serduszko, i dla zwierząt i dla ludzi, bo zauważyłam że do chorego przychodzi, kładzie się obok, obejmuje łapkami, przytula główkę, jakby pocieszała. Sama nie wiem, trudno uwierzyć w misję Małęj Mi, ale trochę na to wygląda. Sąsiadka jest zadowolona, to pewne.
      Może cierpienie duszy kot też wyczuwa?
      I u nas zimowo, jesienne kwiaty pozwieszały nisko główki, tak szybko gnają pory roku.
      Jak się ruszy z kotami do przodu zaraz napiszę.
      Słonecznej niedzieli:))

      Usuń
  2. Ale historia uroczego kociaka, super że kociak sobie wybrał bez urazy sąsiadkę, ale maluch wie co dobre wolna przestrzeń i dłonie tylko dla niego do głaskania zero konkurencji ;)
    Prześliczne koszyki podoba mi się ten pierwszy ta jego fajna forma :)
    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Faktycznie! a konkurencja u nas wielka, wszystkie łebki chcą być porządnie wygłaskane. A najwięcej miłości potrzebuje Bobek, bo jest hipochondrykiem i jak za mało uwagi mu się poświęca to zdolny byłby się zagalopować i umrzeć. Taki manipulator z niego.
      Pozdrawiam

      Usuń
  3. To ci historia, Mała Mi jest w tej opowieści - jak dla mnie - typowym przedstawicielem kociego gatunku. Ale ja się na kotach nie znam;-) Za to koty doskonale znają się na ludziach i dlatego zawsze Cię znajdą udając przy tym doskonale, że to Ty je znalazłaś:-)
    Koszyki są super i to oba, ale długo kazałaś mi czekać ten z kwadratowym dnem. I już wiem dlaczego ja tak mało ostatnio plotę... Mimo iż mam kota na punkcie gazet, to zdecydowanie brak mi kota do roboty ;-)Pozdrawiam cieplutko:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jeżeli chodzi o koty to wszystko jest możliwe, kot zrobi wszystko żeby kotu było dobrze, a że przy okazji czasem mu się uda jeszcze kogoś zadowolić. Sąsiadka zadowolona, Mi też, niech im będzie. Wtedy wyprosiłam całe towarzystwo chętne do plecenia, żeby to malutkie się pobawiło, bo wiem jak dobrze rureczki przełamują lody, długo nie trzeba czekać. No i Perła bardzo chce się kształcić w wyplataniu. . Żeby być sprawiedliwym, to inne moje koty też wykazują ten sam talent, a ja muszę wykazywać talent w ukrywaniu rurek przed utalentowanym zwierzyńcem.
      Niedzielne pozdrowienia

      Usuń
  4. "Na połówce kanapy wypoczynek jest połowiczny.":D Przygarnęłaś śliczną kocinkę! Mała Mi może zazdrosna trochę, co? Wyobraź sobie, że znam taką historię, że kotka urodziła kocięta i właściciele się zaczęli nimi zajmować i wtedy ta kotka prysnęła z domu i wróciła dopiero, jak kotki poszły do adopcji:D
    Jak dasz perłowej dziewczynce na imię? Może Perełka??:)
    Buziaki Ty kochany, dobry człowieku!:))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ...i z wrażenia nie napisałam, że koszyczki bardzo fajne wyplotłaś, no ale z taką pomocą to i nie dziwota.

      Usuń
    2. Dzięki! wiesz, że pierwsze słowa, jakie do niej powiedziałam to było "perełko!" ? najpierw mówiłam: ty perełko, jak np. mówię do Szczuresia : ty zarzygańcu, a teraz już jest Perłą z imienia. Nie wiem, skąd to skojarzenie, i nie mogłam się go pozbyć. Z perłową sierścią to spora przesada, może w świetle reflektorów i była perłowa, ale okazało się, że jest taka jak innych kotów, co nie mają żadnej rasy. A Mała Mi to jest na pewno zazdrosna, i wszystkie moje stare koty są zazdrosne. Za to młode kociaki uważają ją za swoją siostrę, taką wybrakowaną siostrę wariatkę, ma ostre wielostronne zapalenie ASDH z powikłaniami. Teraz wszystkie koty i wszystkie psy patrzą w osłupieniu i przerażeniu na tę małą bestię, a my zastanawiamy się od rana do nocy, jakby tu zorganizować podrzucenie Perełki pod ciepłą maskę jakiegoś samochodu na parkingu przedsklepowym:))

      Usuń
  5. Faktycznie kotki nie lubią w domu konkurencji, z moich obserwacji wynika, że kocurki są bardziej otwarte... Ale jak przy tym Mała Mi zaopiekowała się osobą cierpiącą po stracie Igora, to tylko dobrze o niej świadczy. A jak znam kocie życie, to i z Ciebie tak całkiem nie zrezygnuje:-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zgadłaś. Pewnie, że pojawia się, i to niespodziewanie, żeby całkiem o niej nie zapomnieć. Bo musi sprawdzić, czy dostatecznie za nią tęsknimy, musi zostawić trochę swoich kłaków, poprzytulać się do swojego dawnego życia zanim wróci na tamte kolana, których teraz nie ma kto grzać i do rąk, które głaszczą kota z włosem, a nie pod włos, a tutaj niekoniecznie zawsze "z włosem". Cwaniara zaopiekowała się sąsiadką", yhy!:))

      Usuń
  6. Ach te Twoje kotki :) Koszyki bardzo fajne

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Rany, nigdy do tej pory nie miałam takiej gromadki kotów! ale jakie to przyjemne wrażenie, że one wszystkie moje! wiem, ze zwierzęta to nie przedmioty, ale i tak :))

      Usuń
  7. Nie będę się rozpisywać. Łezka mi się w oku zakręciła jak przeczytałam tego psota. Nawet nie jedna.

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za odwiedziny.