O mądrości i przyjaźni na przykładzie psa Baldo.

Że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka na przykładzie psa Baldo wykażę.
I jeszcze, że mądrym, niech mu będzie.


Najpierw o mądrości.
Otóż Baldo aktywując swoją mądrość (do tej pory bez fajerwerków) wprowadził w życie plan, w wyniku którego nie uda mi się sztuczka tak dobrze przeprowadzona na osobie Matysa, tzn. wymeldowanie Matysa w trybie administracyjnym z powodu licznego przebywania poza domem.
Jako fory dla Balda przyznam, że Matys jest zupełnie inną niż Baldo parą kaloszy, a raczej sportowych butów do wędrówek, bo Matys jest szalonym globtroterem i jeśli przyjdzie mu na myśl podkop do Chin (a przyszedł) to go natychmiast realizuje,  nic tego psa nie zatrzyma, (podkop do Chin w trakcie).
A Baldo opracował i doprowadził do perfekcji następujący plan: utratę przytomności w trakcie przekraczania furtki oraz padnięcie trupem tuż na furtką. A raczej mdleje zanim zrobi krok na zewnątrz. Gdy na siłę go wyciągamy zemdlałego, sztywnieje i przestaje oddychać. Więc w panice przeciągamy psa z powrotem na bezpieczną stronę furtki od strony domu, i dopiero wtedy, ani sekundy wcześniej, Baldzio uruchamia nochal, którym łapie haust powietrza. Jeżeli w ten sposób finalizuje postanowienie, żeby nie być już nigdy psem bezdomnym, to finalizuje perfekcyjnie.


Teraz o przyjaźni.
Zaczęło się tak, że pies zrobił pantomimę do słów pewnej piosenki Anity Lipnickiej,  lekceważąc wszystkie inne jej piosenki, co nawiasem jest niesprawiedliwie, bo żadna nie zasługuje na lekceważenie.

- kochanie, zabierz z miasta mnie! ..
nad wodę gdzieś do lasu wywieź!..
potykam się o własny cień!
myśli swoich już nie słyszę!
huk maszyn wszędzie radio gra!..
piosenki, których nie rozumiem!..
kochanie zabierz z miasta mnie!..
ja w mieście żyć już nie umiem!..

i strzał ostrą amunicją: umieram tutaj! ocal,!ratuj!

Wobec takiego dictum pomyśleliśmy, że poważna sprawa jest i zaczęliśmy siebie i psa szykować za miasto.
...A bo już za długo to szaleństwo z mdlejącym psem i czas je zakończyć, jak chce z miasta, niech będzie z miasta.
Poza tym uszyłam torbę na psie akcesoria, idealną na wyjazd z psem...




Pomysł torby - torba po karmie - wyłowiony z rwących wód Pinterestu.
Wszyłam tylko podszewkę i obszyłam mocną, szeroką smyczą.

Teraz najważniejsze.
Przy przekraczaniu furtki okazało się, że pies się nigdzie nie wybiera. Jedynie do furtki i z powrotem.
Toteż my sami odbyliśmy rozkoszną wycieczkę


motorówką po Odrze

a ustroniami z opalaniem,  wędkowaniem i ...w ogóle.


Dla przedszkolaków rybkowych została zorganizowana karuzela

polegająca na wyciąganiu ich na obie wędki, raz na jedną, raz na drugą, potem na szybkim  rzucie maleństwem do wody. Przedszkolakom się podobało i stały cierpliwie w ogonku aż do wczesnej nocy.

Potem jeszcze pojechaliśmy nad Bałtyk, ale to już z własnej inicjatywy,  tu Baldzio nie musiał fantazjować w żaden sposób.

Przyjemnie wspominać tamte długie słoneczne dni przy dzisiejszej szkaradnej aurze.