Prosta terapia

Czy ja jestem kociarą? czy psiarą?  wydawało mi się, że uczucia rozdzielam po równo, ale dzisiaj zauważyłam, że pomimo miłości do psów, serdeczniej zajmuję się kotami, co niestety widać na moim blogu. Informacji o kotach jest multum, w sam raz na zapełnienie codziennego biuletynu "kocie sprawy", a psa widujemy tu czasami i jedynie jako tło dla kota. Głównie Aszę, a najczęściej było to wtedy, gdy jej rozbuchany instynkt macierzyński kocie dzieci zawłaszczał, bo to takie super fajne było... Nawet teraz, gdy zawiadomiłam na blogu,   że Kubuś jest smutny, to nie raczyłam później napisać, że po uważnej obserwacji wykoncypowałam, że nie jest to zimowy splin,... lub jest, ale spowodowany fizycznymi dolegliwościami.  Jako wynik procesu myślowego wyskoczył mi lekarz. Po zachowaniu Kubusia trudno dostrzec jakieś niedomagania, bo to twarda sztuka (jako szeryf-samozwaniec nie miał na dzielnicy lekkiego chleba), ale smutna mina u zawsze radosnego psa to dość niepokojący objaw. Poszliśmy więc do gabinetu weterynaryjnego i po wywiadzie doktor orzekł, że wpływ jesiennej pory na niemłodego psa zaskutkowały chorobą stawów. Może trochę reumatyzmem. Były zastrzyki, a teraz bierze tabletki, i tak przez miesiąc. Potem dwa tygodnie przerwy i znów. Kondycja psa jest już lepsza, wiec mam nadzieję, że lekarz diagnozę postawił trafną.

Wiele razy Kubuś stosował na nas tę terapię pełniąc czynności psychologa amatora...

...więc my ją stosujemy teraz na nim z dużym powodzeniem, bardzo łatwo jest merdać i całować kochanego psa. Czuję, że w psich domach wszyscy znają tę nowatorską kurację.
Nie umniejszam przy tym kocich terapii, ale to psia wprowadza człowieka w wyjątkową euforię, bo nikt inny nie potrafi tak się zachwycać człowiekiem. Absolutnie prawdziwe jest powiedzenie, że dla człowieka pies jest jedynym bezinteresownym przyjacielem w tym interesownym świecie. Mimo, że koty bardzo się starają, to interesowność niestety leży w ich naturze. (Tym stwierdzeniem bardzo staram się obalić wrażenie, że bezkrytycznie kocham koty, bo kocham właśnie krytycznie).

Teraz druga sprawa, o niej też u mnie było cicho.
W grudniu blogi rękodzielnicze mają cudną oprawę, bo dziewczęta tworzą gadżety świąteczne. Nie jest tak, że mają do zagospodarowania mnóstwo czasu i dlatego zajmują się rękodziełem. Mają za to pasję, która zmusza do do tytanicznej pracy, bo przecież nie są zwolnione na ten czas z codziennych obowiązków.  Natomiast u mnie nie zobaczycie pracy pracy rąk moich własnych. Pomyślałam, że przynajmniej pokażę pracę rąk kogoś innego, kto wykroił, wyjaśnił w obrazkach i wrzucił do sieci. Bardzo to kuszące, bo proste i wykrojone z papieru, więc chciałabym zrobić taką prostą, wykrojoną z papieru choineczkę. Nie obiecuję sobie niczego, bo mam deficyt czasu ...(tytułem usprawiedliwienia: słowo drukowane na dobranoc, to jak dla alkoholika łyk wódy na dobry sen. Rytuał).
To jest ta papierowa choinka:

Śliczna jest, i zdjęcia raczej nie kłamią, bardzo łatwiutko się ją robi.