Wiosenna depresja

Dzisiaj bez rękodzieła.
(Najpierw o sielance, potem uderzę z grubej rury).
Kotek z landszaftu to jest Tofik sprawdzający w lustrze czystość pyszczka, bo jak  czysty, to nie warto się myć i energię wytracać.
Nawiasem mówiąc wygląd pyszczka okazał się tak jak zawsze bardzo zadowalający, więc mycia znów nie było.
Jeżeli podejrzewacie Tofika, że w marcowy ciepły wieczór ruszył na podryw gorących lasek, to nie zgadliście. Wieczorem jak zwykle godzinami sobie wyglądał przez okno, potem zjadł kolację i grzecznie kropnął się w bety. Bez mycia, bo jak już się dowiedzieliśmy, kot jest czyściutki sam z siebie.
(Ciekawe skąd mu się wziął przydomek Tofik Śmierdząca Łapa....)

Tak więc Tofik nie poczuł w marcu woli bożej, całe noce (z kilkoma nieuniknionymi przerwami) śpi we własnym łóżku (czyli w naszym), a we dnie medytuje, czasem nad wodą się zaduma,  panta rhei pomyśli ( ...pewnie o szybkich rybkach, bo te to ciągle na dobrych dopalaczach).
Laudacje, które o nim tutaj wcześniej wygadywałam,  że koci casanowa,  powinnam teraz głośno odszczekać. My to myśleliśmy, że cały marzec będzie dla Tofika jedną wielką Love Parade. Bo tylko on ma do niej kwalifikacje,  Szczurek jest genderowo nieokreślony, a Bobek to jeszcze dzieciak.
No i co z Tofikiem? kocia deprecha?

Dla równowagi weźmy pieska.
W celu wprowadzenia w temat ilustracją jest obrazek z Internetu:

 

Fakt, że trochę sprzątania było z tą poduszką, co psu wybuchła pod głową... (dobrze, że nie zginął!)
Ale z dwojga złego....
Proszę bardzo, sprawdźcie sami....
Jak było z naszym pieskiem Matyskiem-niewiniątkiem  (bo taki niewinny z pyska).

Niewiniątko uciekło nam z samego rana. Wyszedł na siku i go wcięło. Nie wiadomo kiedy się pojawił z powrotem, bo nas nie było do wieczora. 
Gdy wróciliśmy do domu szczęśliwi, że kończy się wreszcie ciężki dzień (jak każdy),  Matys już był.
Na jego widok mimowolnie wykrzyknęłam imię Pana Boga swego nadaremno. Bo wrócił nie jako pies, lecz jako jego wysokość król szambownik! (gdzie znalazł szambo? śmierdział po królewsku, a z wyglądu to przypominał centkowaną gównem hienę).
Wszystko, czegokolwiek dotknął król swoim majestatem  zamieniało się w gówno , a dotykanie trzeba przyznać odprawił bez fuszerki.
Co do tej pory robiliśmy? kąpaliśmy, szorowaliśmy, myliśmy, pucowaliśmy, praliśmy.
Szkoda swoją drogą, że tyle jeszcze czasu upłynie do świąt i że tu się do kwietnia znów uświndoli,  bo mielibyśmy tym razem dom wybłyszczony jak nigdy. Czyli jak zwykle wszystko nie w porę.
Chociaż czy istnieje dobra pora na kąpiel w szambie?
Matys by odpowiedział, że na szambo każda pora jest najlepsza.


Na zdjęciu delikwent już wykąpany (tym razem wbrew swojej woli, bo nie w szambie) w roli skrzywdzonej niewinności.

Nie to, że nie było całkiem rękodzieła, bo przecież było dzisiaj rękodzieło,  tylko że w sferze szeroko pojętej.
No właśnie, i nie mogę zajmować się obecnie rękodziełem w sferze wąsko pojętej, bo mam ręce całe zmacerowane od różnych substancji czyszczących, i to pomimo ochronnych rękawiczek.
Ale co zrobić z wiosenną depresją Tofika?
czy Matys też ma depresję? może ma i to nie zwykłą, lecz pięcioletnią, rano miał atak i próbował leczyć się okładami, ale znowu kuracja została brutalnie przerwana....