Trudne sprawy

Wczoraj widziałam taką scenkę rodzajową:
Dzieweczka jak landryneczka (taka słodka, że tylko do schrupania) wybiega w podskokach z domu, biegnie do leżaka, który na trawniczku w półcieniu czeka rozłożony i lokuje na nim swe dziewczęce wdzięki.
I nagle jak spod ziemi zjawiają się kawalerowie (niewykluczone, że niektórzy żyją w konkubinatach, ale jak to mężczyźni, zawsze gotowi). A wszyscy piękni, dorodni, a jeden to nawet  egzotyczny Tajlandczyk ze smutkiem tropików w oczach...
Po chwili milczącego skrępowania, jeden odważny chłopak podchodzi kilka kroków do dzieweczki, chce chyba zacząć nawijkę, ale nie zdążył zacząć, bo jak z procy wystrzelił z domu ojciec dzieweczki, jednym skokiem wylądował na trawniczku, sprał chłopaka po pysku, dzieweczka dała dyla, chłopcy się rozpierzchli.
Bo nikt nie spodziewał się, że panienka ma ojca wariata.
Panienka raczej to wie, ale wciąż ma nadzieję, że mu przejdzie wariactwo.
A ja potwierdzam, że Tofik to naprawdę wariat!
Mała Mi ma szalone powodzenie, chłopcy zlatują się do niej z całej dzielnicy, (syjama to pierwszy raz na oczy widziałam, może nie prosto z Tajlandii, ale w sąsiedztwie nas to chyba on nie mieszka).
Nawet nie podejrzewałam, że tylu w okolicy dorodnych  panów-kotów mamy.
Ale cóż, Tofik ma swoją specjalną misję: zachowanie dziewictwa córki do końca życia (życia tego, kto pierwszy się zawinie, córka albo ojciec).
No i nie wiem, czy uda się zrealizować plan, żeby Mi miała jeden jedyny raz śliczne (takie jak ona) kocięta, zanim zostaną jej odebrane macierzyńskie możliwości.
Może powinnam zaplanować jakąś strategię... bo ruja skończy się na niczym, przez pomylonego ojca stróżującego przy córce.
Trudna sprawa.



Malutki skrót:
Stado owiec znajduje swego pasterza George'a z wbitym szpadlem w brzuch, tak,  George nie żyje.
Owieczki, dla których do tej pory najważniejsze było jedzenie i własne towarzystwo, teraz czują się w obowiązku znaleźć mordercę pasterza najlepszego z możliwych, który był ich własnym pasterzem.
Bo na przykład  czytał im książki: takie miłe o rudowłosych Pamelach, albo takie straszne o chorobach owiec, a do tego obiecał swoim owieczkom podróż do Europy.
No to teraz możecie sobie wyobrazić opowieść kryminalną prowadzoną z punktu widzenia owiec, z ich owieczkową logiką, zupełnie odmienną od ludzkiej, i popatrzeć sobie na nasz świat widziany oczami owiec.
Owce prowadzą śledztwo, zmagają się z błędnymi przesłankami, mylnymi tropami, ale rozwiązują zagadkę! i to w tym samym czasie co policja.
Książka ma podtytuł, że to kryminał filozoficzny, chyba dlatego, że dzięki owcom dowiadujemy się różnych rzeczy o sobie, np.: "Problemem nie są nogi, oczy czy usta. Problemy są zawsze w głowie".

Jeżeli lubicie książkową lekką i szybką rozrywkę, ale i trudną sprawę do rozwikłania, to "Sprawiedliwość owiec" Leonie Swann - będzie akurat.

 

"Sir Ritchfield postanowił policzyć owce.
Był to żmudny proces.
Ritchfield umiał liczyć tylko do  dziesięciu i to nie zawsze, musiały więc stać w małych grupkach.
Dochodziło wtedy do sprzeczek, bo niektóre twierdziły, że ich nie policzył, podczas gdy on twierdził, że policzył.
Każda bała się, że ją przeoczy, ponieważ owca niepoliczona mogłaby zniknąć.
Niektóre przenikały ukradkiem do sąsiedniej grupy, żeby policzył je dwa razy.
Sir Ritchfield beczał i parskał, wreszcie doszedł do wniosku, że na pasionku jest ich w sumie trzydzieścioro czworo".

Oto Mi-Landryneczka zasnęła, bo wszystko jest ważne, łącznie z miłością, ale najważniejsze to się uczciwie wyspać.

Dzisiaj postanowiłam Was zamęczyć trudnymi sprawami rozmaitego rodzaju.

No to zostawiam Was z trudnymi sprawami, a sama idę sprawdzić, czy nie ma mnie w kąciku szyciowym.
(W piątek zaczęłam zmieniać kształt kieszeni w dżinsach z płaskich na odstające z klapką, przydałoby się zakończyć już triumfalnie to ambitne krawiectwo, ale trudna sprawa...).