Wiosenne oszołomienie

A nawet kilka oszołomień, bo było ich kilka naraz.
Pierwsze oszołomienie zaczyna się tak, że dwie koleżanki idą po pracy na coś małego na ząb do kawiarenki, zdejmują swoje wiosenne kurtki, wieszają je na wieszaku, przystępują do konsumpcji oraz podziwiania przyrody wiosennej.
(Przyroda przyrodą, ...a gadają o takim przedstawicielu handlowym, co jedna ma na niego chrapkę, a druga ją ostrzega przed tym twardym kąskiem).
Podwójnie zadowolone, bo się najadły i rozgryzły tajemnicę przyrody, wdziewają kurtki, idą na przystanek, każda wsiada do swojego autobusu  z zamiarem udania się do swoich miejsc zamieszkania.
Koleżanka A niech sobie jedzie rozniecać płomień ogniska domowego, a my podążajmy tropem koleżanki B.
B jedzie kilka minut, aż tu nagle znikąd (bo to zawsze jest nagle i znikąd) pojawiają się kontrolerzy biletów zwani przymilnie Kanarami, prosząc podróżujących o okazanie bilecików do kontroli.
B sięga pewnie do kieszeni swojej wiosennej kurteczki i co się okazuje?
Kieszeń, w której powinien być bilet miesięczny, jest pusta.
Nie całkiem pusta, bo było w niej pół kilo krówek, ale biletu nie było.
Okazało się, że koleżanki zamieniły się kurtkami w kawiarence, żadna tego nie zauważyła, bo kurtki były identyczne (w ubiegłym roku wspólnie kupione w sieciówce), a tej wiosny dopiero co miały inaugurację.
(Koleżanka A wyparła się potem tych krówek, powiedziała, że nigdy w życiu! a nawet jeśli w ogóle, to może jedna, góra dwie, a tamta  że pół kilo!)
Czy to nie oszołomienie?
Tylko nie jestem pewna, czy na tle wiosny (bo kurtki wiosenne), czy na tle romansowym (bo ten przedstawiciel), czy ogólne oszołomienie z krówkowym otumanieniem.
Pewnie wszystkie trzy tła maczały swoje palce w tym oszołomieniu.
(Ja jestem koleżanką C, która zadzwoniła do MPK i się dowiadywała, jak teraz załatwić z tym biletem miesięcznym, który przecież był, ale akurat pojechał sobie w przeciwny kierunek miasta).

Następne oszołomienie spotkało nas dzisiaj, gdy zobaczyliśmy Tofika, który wygląda jak najgorszy lump, a on na taki wygląd zapracował staczając bitwę o zachowanie cnoty swojej córki Małej Mi.
Jak każdy ojciec, tak i on uważa, że  córka jest jeszcze za młoda na dorosłe życie i jak najdłużej  powinna  trwać w niewinności.
A tu już rozkwita miłość prawie na jego oczach.
Jeden zakochany kocurek rozpoczął zaloty, a to nie spodobało się teściowi i zaatakował chłopaka, ten się bronił zajadle, jak można się domyślić.
W rezultacie śliwka i podbite oko Tofika.
Nie wiadomo na ile poturbowany został tamten odważny chłopak!

To drugie moje oszołomienie nastąpiło na tle kociego życia rodzinnego, dla którego Capuleti i Montecchi są wzorem do naśladowania (żeby tylko Mi i jej Romeo za bardzo nie naśladowali tamtych z Werony. 
Tofik to chyba nie wie, do czego może doprowadzić swoim głupim zachowaniem, bo ostatnio wcale nie puszczają w tv "Romeo i Julii". A nawet jakby puszczali to telewizor jest wyłączony).

Tofik sobie siedzi i myśli, czy po to wychował córkę, żyły sobie wypruwajac, żeby teraz ją oddać jakiemuś wypierdkowi? po jego trupie! (jego albo wypierdka)

Trzecie całkowite oszołomienie ogarnęło mnie, że przeoczyłam moment, kiedy mlecze zaczynają zażółcać trawniki. Zwlekałabym jeszcze chwilę i zobaczyłabym już tylko dmuchawce....

Dorodne mleczyska, soczysta zieleń i pełne słońce -  spełnienie zimowych marzeń o wiośnie mocno oszołomionej. Wczoraj minął równy miesiąc od jej urodzin!