Opiekunka

Bywają okoliczności, w których intensywnie przypominam sobie, jakimi słowami A. Mickiewicz odpowiadał na pytanie czy lubi dzieci... mówił, że najbardziej lubi dzieci, gdy płaczą, bo wtedy niańka zabiera je do innego pokoju.  No więc na mocy zasady, że każdemu to, na czym mu najmniej zależy, zostałam w krótkim czasie ponownie doświadczona grymaśnym dzieckiem i  osobiście jako niańka zabierałam je nie tylko do drugiego pokoju, ale i do innych pomieszczeń. A jeżeli  nie przestawało marudzić (raz przestawało, raz nie), to wciągałam je do garażu i nawet straszyłam pobliskim odrapanym pustostanem, co mu się przez moment podobało (psia buda).

A zaczęło się  tak przyjemnie! 
W sobotę mieliśmy fajnych gości z dwojgiem dzieci (chłopiec i szczeniak). Chłopiec nie zmienił  się od ostatniego razu, natomiast szczeniak sporo urósł i nie przywieźli go w kontenerku, jak wtedy, lecz przyciągnęli na smyczce! Dziecko chwilami karnie siedziało w spacerówce, lecz w momentach, gdy było poza wózkiem, bardzo moim zdaniem nie zaszkodziłaby krótka smyczka dla smyczka.
(jeżeli: smyk - chłopiec, to smyczek - mały chłopiec,... dobrze dedukuję?)

W miłej zabawie, również z pomocą słonia, przeleciał dzień...

Szczeniak zasypia, ucho po ugryzieniu (mleczakami chłopca) zarosło futrem

... a potem korzystając z popołudniowej drzemki syna i szczeniaka, moja koleżanka z mężem wybiegli w pośpiechu na palcach, wsiedli w samochód i fiuuu, tyle ich widziałam.
Bo sama im wcześniej to zaproponowałam, zachwalając swoje umiejętności i że nadzwyczajnie dałam sobie radę trzy tygodnie temu jako opiekunka, więc grzech by mieli, gdyby znowu nie wykorzystali tego mojego kunsztu.
Pomyśleli, że absolutnie nie chcą mieć grzechu!
(Natomiast do mojej bazy grzechów doszedł spory pakunek, bo jeżeli chłopiec wyrośnie na potwora, to będzie moja wina... gdyż te wysławiane moje umiejętności polegają na rozpaskudzaniu gówniarza na wszystkie możliwe sposoby, a rozpaskudzany był przez dwa dni).

Będąc świeżo po tej lekcji wygłaszam opinię, że wiem jaki jest najtrudniejszy wiek dla chłopca: 2 lata, a mieć takiego w domu to koszmar!

Poniższy filmik przedstawia mnie jak uganiam się za dwulatkiem (który niestety nie miał smyczki. A, i ja nie miałam torebki na ramieniu, ale poza tym wszystko identyczne).

Jeszcze na obrazku brakuje szczeniaka, który między mną i chłopcem biegał slalomem i podgryzał nas po kostkach.
Ufff, doceniam teraz pracę opiekunek, prawdopodobnie łatwiej jest obsługiwać statek kosmiczny niż dwuletniego chłopca!