Koszyk wyściełany płótnem

Mój laptop trzy razy z sukcesem był naprawiany,  teraz nic już nie można z nim zrobić (ewentualnie podkładkę pod kwietnik), bo z Internetem stracił każdą możliwą więź. Mam na szczęście odkopany przy okazji remontu oryginalny średniowieczny laptop. Ciężko idzie, ale zwycięża, jak Krzywousty na Pomorzu.  Taka twarda sztuka.
Więc cieszę się, że wcześniej się uporałam z wyplataniem, gdy nie miałam nerwa, że artykuł pierwszej potrzeby (ewentualnie pierwszych pięciu potrzeb) mi siadł.
Tamte imieninowe kosze już są u solenizantki.
Nie sfotografowałam ich, bo wszystko odbyło się w nienormalnym pośpiechu, ale mam obiecaną fotę umywalkowej szafki z koszykową zawartością! wydaje mi się, że faktycznie solenizantka jest zadowolona, bo prosi o następne kosze. Zrobiłam jeden według jej opisu i dostarczę, żeby go ustawiła w odpowiednim miejscu oraz skonfrontowała wyobraźnię z rzeczywistością. Bo takich koszy ma być kilka.
Pomalowanych na biało z podszewką.
W ostatnią szaloną noc weekendową zamiast napawać się dwulatkiem grzecznie śpiącym (z niegrzecznymi przerwami), to wyplatałam ten kosz.

Jednej nocy go wyplotłam, a dwie kolejne malowałam i obszywałam. Nie to, że całe noce, ale po godzince na pewno.

Koszyk miał być prostokątny, kąty mu wyplotłam tak proste, na jakie mnie było stać. Podobne kosze zrobię wkrótce do nowej szafy mojej siostry; może ona zechce inne wymiary, może inne kolory, może inną wyściółkę, albo bez wyściółki, ale poza tym identiko. A przebąkuje się, że już szafa majaczy na horyzoncie.

 

Do wyścielenia kosza w środku użyłam białego płótna drukowanego w szaro-czarny wzorek.

Dno kosza to porządnie sklejone dno tekturowego pudła.

A teraz pilna wiadomość z ostatniej chwili.

 

 

 

Poszukiwani listem gończym groźni zbrodniarze są już zapisani w Rejestrze Wykrytych Przestępstw Lodówkowych.

 

(Miałam coś wkleić na Dzień Chłopaka, ale nic nie miałam. Na zdjęciu sami chłopcy, to trochę pasuje).