To będzie koszyk na ce......

Dla zainteresowanych losem Bobka: Na kolację kotek nie wrócił do domu, na noc również się nie pojawił, a przecież wiedział, że Asza będzie rozpaczała, że synuś nie przyszedł do niej  przed spaniem na wylizanie futerka.

Wieczorem oskarżyciel posiłkowy oświadczył, że mikrofalówka nie miała nawet 18 lat, nastolatka, jeszcze nie nacieszyła się życiem. A jeśli chodzi o dzbanek to już wszystkie koty po kilka raz go strącały, a teraz nagle przez Bobka ten nieurodziwy, ale mocny dzbanek uległ całkowitej rozsypce...

Na drugi dzień tuż po przebudzeniu zaczęliśmy poważnie zastanawiać się, gdzie maluch się zawieruszył.  Wspominaliśmy, jak parę tygodni temu stracił przytomność i jak cała noc nam przeszła na sprawdzaniu, czy Bobek oddycha. A to był taki pierwszy objaw zapalenia płuc.

Wobec szantażu emocjonalnego zastosowanego przez Bobka wspaniałomyślnie postanowiliśmy mu wybaczyć, niech tylko wróci.... Obeszliśmy wszystkie kąty rozglądając się za paskudnikiem.  I  nigdzie go nie było... dopóki nie weszłam do "warsztaciku", wtedy moje serce wykonało krótki program artystyczny, bo znalazło się kociątko...

Jakimś tajemniczym kocim sposobem przeniknął ściany, bo go przecież tam nikt nie wpuścił (kręgi zbliżone do opozycji twierdzą, że to ja, bo pół dnia wczoraj podobno przesiedziałam w swoim kąciku, ale chyba sama wiem lepiej, gdzie siedziałam...) i  niewiniątko sobie tam zasnęło zmęczone. Najpierw go wycałowaliśmy prawie tak gorąco, jakby zrobiła to Asza, a potem, żeby bachora nie rozpuścić, dowiedział się, że za karę wczorajszą kolację dostanie dziś na śniadanie.

Padło jednak pytanie, co robił z biedną mikrofalówką, że legła trupem. Niestety, świetnie mu idzie odwracanie kota ogonem:)

Na zdjęciu widać Bobka niby zmartwionego i wątpiącego, czy ktokolwiek zauważy, że nie ma kotka i zacznie go wreszcie  szukać (a tak naprawdę to kombinującego, czym ta maszyna różni się od mikrofalówki i dzbanka, jak i kiedy można to sprawdzić ...).

Koszyk na cebulę uplotłam dla koleżanki.

Do zdjęcia koniecznie chciał zapozować z jabłkami, a nie z cebulą. Zupełnie nie rozumiem tej fanaberii.  Do tego stopnia uparty, że wszystkie cebule w domu gdzieś się ukryły, a powinna być przynajmniej kilogramowa siateczka cebulki... co z tego, że powinna... (A może mnie też przydałby się własny koszyk na cebulę?...)

Ale z drugiej strony czyż ten koszyk nie wygląda na młodego idiotę? taki ma podejrzanie durny wyraz twarzy. A wybryk z jabłkami tylko to potwierdza.
Koleżanka nie będzie mu pobłażać. Na cebulę, to na cebulę....

 

Bobek przecież nie jest adoptowany.  

Asza jest pewna, że go sobie urodziła.

(Obrazek średnio pasuje, bo role matki i syna są poprzestawiane, ale nie mam czasu szukać czegoś odpowiedniejszego.  Wpadłam tutaj dosłownie na chwilę:))