Dzień nad morzem

Czasami wypowie się jakąś głupotę i potem przepadło.  Nie wypada się wycofać, tym bardziej, że druga strona pochwyciła przekaz i już zaczyna jego realizację.
I to będzie właśnie taki przypadek.
W trakcie rozmowy o niczym (i o remoncie) moja koleżanka spontanicznie powiedziała, a jej mąż potwierdził, że jeżeli pojedziemy w niedzielę z nimi nad morze, to oni w zamian oferują nam pomoc przy remoncie. Na to my bardzo zgodnie i chórem odpowiedzieliśmy, że owszem, podoba nam się taki pomysł.
Wymiana dziwna, bardzo dziwna, bo dla nas dwie przyjemności: dzień nad morzem, a potem ta pomoc w remoncie. Gorzej dla tamtej strony,  wesoły czas nad morzem przeminie szybko, a harówa przy remoncie trwa bez końca. I nie da rady inaczej, bo jak się ma obowiązki zawodowe, a po nich dorywczo bez wprawy rozpoczyna działalność budowlaną, to można zapomnieć, na czym wczoraj prace stanęły (albo czy już ruszyły). 
W ogóle to myślę, że lubię prace budowlane i chętnie bym się czegoś nauczyła, ale niestety, nie mam od kogo (bliska mi osoba ma prawą rękę jak lewą, a lewą jak protezę... , ale dla sprawiedliwości powiem, że moje zdolności też nie szybują po nieboskłonie,  są osadzone w dolnych średnich granicach), a jeszcze sama obwołałam się brygadzistką i to ode mnie się ma iść dobry przykład. 
Mam nadzieję, że obecny wzrost o sto procent siły przerobowej wniesie ożywienie aktywności brygady robotniczej.

W godzinach rannych pojechaliśmy do Świnoujścia obładowani artykułami pierwszej potrzeby, czyli jedzeniem, piciem i emulsjami z filtrem.
Znaleźliśmy kawałek pustej plaży pod błękitnym niebem przy błękitnym morzu.

Zupełnie przypadkowo (haha, akurat..) na zdjęciu znalazło się rękodzieło!
a są to pomalowane na błękitno paznokcie kończyn dolnych.

Miło spędzony dzień przeleciał szybko (dokładnie tak jak napisałam na początku).
W powrotnej drodze w przydrożnej jadłodajni każdy zjadł po porcji szaszłyku z kapustą, którą potem popił szklaneczką piwka.

Tylko jedna  osoba nie popiła piwkiem tylko wodą i dostała jakichś boleści (każdy oprócz tej osoby wie, że kapusty zimną wodą się nie popija, jeszcze tak łapczywie jak ta osoba). Jęczała i narzekała, że pokrzywdzona od początku do końca (wyciągnęła nawet fakt sprzed paru godzin, że wszyscy zostawili osobę na kocu i poszli na lody. Uważam, że wypominała te fakt bez sensu, bo przynieśliśmy jej lody, a że trochę rozpuszczone, to nie nasz wina).
Pogderała, ale trzeba przyznać, że dostarczyła nas szczęśliwie na miejsce.

 

Po przekroczeniu drzwi najpierw weszliśmy tej stajni Augiasza, w którą zamienił się niewinny do niedawna pokoik, żeby sprawdzić, czy może znudzony całkowitą bezczynnością remont sam zaczął się posuwać do przodu.
Nie zaczął...
Za to Asza przejęła sztafetę od Szczura, a jej oczy pytają, kiedy wreszcie się zmobilizujemy do roboty. (Ona to robi dla "odsetek", kochająca ciocia zaczyna niemy mobbing).
Ale teraz w cztery osoby jest możliwość, że prace ruszą.

Aha, cierpiąca osoba napiła się mocnej mięty i poszła spać na wypłowiałą wersalkę. Liczę, że jutro wstanie zdrowa i pójdzie zarabiać na kredyt za koci dom.