Nocny horror

Kilka dni temu znajomi zachęcili mnie do serialu

W zasadzie trzymam się z dala od horrorów,  trochę nie lubię i trochę się boję. Chociaż w tej chwili przypomniałam sobie  trzy bardzo dobre horrory (cóż,klasyka), które uwielbiam - "Szósty zmysł", "Inni", "Klucz do koszmaru" i może jeszcze jakieś. Jeżeli nie znam aktorów grających w horrorze, to się boję. Jednak gdy grają znani, wtedy wiem, że bajeczka zaraz się skończy, jak zwykle bajeczki, którymi się straszy dzieci czy dorosłych. Ale tutaj gra m.in. Jessica Lange, bardzo znana aktorka, więc zgodnie ze swoją regułką postanowiłam się nie bać.

No i staram się nie oglądać horrorów po zmroku. Teraz zapaliłam lampkę i zajęłam się skręcaniem rurek z gazet, bo są mi potrzebne w dużej ilości na dużo koszy. (Jak się napatrzę na cudny kosz, to aż mnie skręca, tak bym chciała taki sam swoimi rączkami. Tylko, że za wysokie progi na lisie nogi). Chodzi też o to, żeby zbytnio nie absorbować się filmem. I to wszystko nie zadziałało, jednak wyłączyłam film pod koniec w obawie o spokojny sen przez resztę nocy. Mogłabym co prawda po pokonaniu kilku metrów znaleźć się w łóżku pod ciepłą kołderką z szafą chrapiącą. A nie zamierzałam dziś spać w sypialni. Dawałabym szafie  kuksańce, żeby przestała chrapać. Nigdy jeszcze nie zdążyłam zasnąć w przerwie między takimi chrapaniami, a szafa potrafi chrapać na każdą nutę, różne melodie wygrywa, a nie są to kołysanki. Jedyna rada - iść jako pierwsza spać. W tym wypadku nie do zrealizowania. A przecież rano do pracy. Wobec tego do filmu wrócę za dnia, mimo że w dzień oglądany horror to nie horror, ale zasłonię okno przed słońcem. Film, a na razie pierwszy odcinek pierwszej serii, jest super, bardzo mi się spodobał. Czuję, że nie będę długo zwlekać, żeby do końca obejrzeć "AHS", a nawet jeszcze dzisiaj. Wy może już go widzieliście, bo to nie taka nowinka, chyba są już trzy albo cztery sezony. Zaczyna się stereotypowo. Małżeństwo Harmonów z nastoletnią córką przeprowadza się do Los Angeles do stylowego domu, żeby rozpocząć nowe życie. Mają za sobą trudne przejścia, poronienie ciąży, zdradę. A teraz już wszystko ma być dobrze. No i ...  wtedy... :)
Rurki skręcałam w nocy, żeby uniknąć pomocy dwóch czeladników. Na szczęście spali. Szczególnie Bobek czuje powołanie do papierowej wikliny. Jego siostra bardziej do krawiectwa, nitki ją fascynują.
Swoją drogą może to być powodem (naciąganym i grubą nicią), że nie biorę się za rękodzieło. Nie dopuszczam oczywiście myśli, że talent nieduży...

P.S. Piszę w dzień i czuję absurdalność zjawiska strachu przed filmem. Ha, ha