Zgon na pogrzebie

 Zamiana nieboszczyka to sam początek filmu. Potem dzieją się  same dziwne rzeczy, ale pokazane w taki sposób, że nie budzą sprzeciwu. Przynajmniej u mnie.

Zaproszonych na pogrzeb gości oczekują w domu zmarłego seniora, osobiście z seniorem w trumnie,  jego owdowiała żona i syn Daniel ze swoją żoną. Daniel to niespełniony pisarz, a jego żona  marzy o przeprowadzce, i to chyba obsesyjnie, bo w dniu pogrzebu kilkakrotnie o niej wspomina. Jednak finansowo niezbyt mogą temu sprostać.
Przybywa brat Daniela - Robert, który jest  pisarzem, i to uznanym. Robert w kosztach pogrzebu nie chce uczestniczyć, a wydawałoby się, że pieniądze nie stanowią dla niego problemu, jest w końcu słynnym, więc i bogatym pisarzem. Rodzicami też się mało interesuje, a jednak  wszyscy go uwielbiają. Dla Daniela jest to powodem negatywnych odczuć, te powszechne zachwyty Robertem.
A Daniel to trochę nieudacznik przytłoczony matką, żoną, powieścią idącą po grudzie, brakiem kasy na zmianę mieszkania? domu?  Robert wiadomo, ceniony pisarz i wolny ptak.


Bohaterowie filmu są barwni:
-  Troy -   dowiaduje się, że jego siostra Marta dała swojemu narzeczonemu valium na uspokojenie przed spotkaniem z przyszłym teściem, a faktycznie było to LSD. Oczywiście z zasobów Troy'a. Narzeczony ma po nim niezły odjazd.
- Stary wujek na wózku inwalidzkim. Z nim też kilka śmiesznych scen.
- Jacyś kuzyni, a jeden z zamiarem odzyskania uczuć Marty, która kiedyś po alkoholu miała z nim incydent erotyczny.
- Ksiądz, któremu nie w smak rozpraszająca się ceremonia, bo ma ograniczony czas.
- No i przede wszystkim jest Peter, który wyjawia braciom sekret dotyczący ich ojca. Sekret, który  po ujawnieniu zniszczyłby szanowane oblicze zmarłego. Proponuje taki układ : swój udział w spadku w zamian za nieujawnienie tajemnicy zmarłego.


Ta komedia jest naprawdę zabawna, omyłka goni omyłkę, nie ma dłużyzn, jedna scena wynika z drugiej.
Nic mnie nie zaszokowało, co najwyżej obrzydliwe było wypluwanie i wciąganie śliny, obrzydliwe dla mnie, bo tak mam,  nie lubię. Ale wszystkie inne tematy są całkowicie ok, nic nie bulwersuje.


Oj, napisałam  : zgoda na zabijanie,  byle nie pluć śliną . Sory.... sama widzę, że dziwnie to wygląda:) Zepsute  dziewczynisko:)))




Troy i Marta omawiają skutki nakarmienia narzeczonego Marty tabletką LSD Troy'a.

Finałowa scena wyprawienia seniora na tamten świat. Przemawia Daniel, więc go nie ma na obrazku. Jego brat Robert leży jak długi za trumną, przed kanapą. Obok niego matka, obok matki Peter. A obok Petera stoi Troy.




Narzeczony prawie, prawie popełnia samobójstwo poprzez skok z dachu. Marta wchodzi za nim na dach i przemawia mu do rozumu (ale rozum jeszcze w objęciach narkotyku).

Dawno nie widziałam filmu komediowego zrealizowanego z takim nerwem.

Narobiłam sobie apetytu na więcej, na przykład polską współczesną komedię, ale taką, nad którą nie trzeba by płakać z żalu. Już się przekonałam, jakiej trzeba determinacji i samozaparcia, żeby dotrwać do końca na polskiej komedii. "Listy do M." wiosny nie czynią. Ale ile razy można oglądać "Listy"?

W moim przypadku trzy :)  jako następcę "Kevina":)
Oczywiście przesadzam, pewnie więcej jest dobrych komedii. Tak tylko napisałam, że jestem  taka kinomanka obcykana w komediach i mało co mnie zadowoli. Fajnie być kinomanką;)