Strategia obrony

Powiedziała do mnie  : uszyj szmacianą torbę do noszenia na ramieniu, zwykłą,  codzienną. Gdy zapytałam o dodatkowe wskazówki, dowiedziałam się, że powinna jako aplikację mieć psa, bo pies to jest najlepszy przyjaciel człowieka i ona będzie z tym przyjacielem zawsze wychodziła z domu....
Popatrzyłam w pinterest,  jest tam mnóstwo toreb ze śmiesznymi pieskami, no to natychmiast uszyłam torbę "na motywach" toreb z pieskami.

Jak ja się biedna potem nainterpretowałam, że przecież wiem, ona chce z przyjacielem przy boku, a .... może koń nie jest przyjacielem człowieka?  a żeby nie było się trudno zdecydować, z którym najlepszym przyjacielem z domu wyjdzie,  na torbie pojawi się konio-pies. (A co innego miałam powiedzieć, jeżeli na torbie naprawdę wyszedł mi konio-pies? I jeszcze by można dopasować jakieś inne... zwierzęta (chciałam napisać potwory), ale mam dla siebie litość). Moja koleżanka, jako osoba znana z "cienkiego" dowcipu stwierdziła, że teraz gdy będzie wychodziła z tą torbą na ramieniu, to musi uważać podwójnie, za siebie i za to zwierzę, co jej powierzyłam i które strachliwie wygląda zza płotu.
No i jak tu się odszczeknąć na słowa prawdy? (bo potwierdzenie to mi przez gardło nie przejdzie!)

Z tego wszystkiego zajęłam się czytaniem, żeby zapomnieć.
Kto by się tam przejmował głupimi docinkami (nieważne, że prawdziwymi), jak jest fajna książka do czytania, hehe ...

"-Możemy iść - powiedziałam. - Pokój znajduje się na siódmym piętrze.
Doszłam do wniosku, że nieparzyste piętro to wystarczająco zła wiadomość dla Monka. Nie było powodu informować go w tej chwili, że numer pokoju, do którego mamy wejść, jest również nieparzysty.
- Nie mówiłaś wcześniej, że mamy wejść na siódme piętro - powiedział Monk.
- Tam znajduje się pokój Braddocka.
- Powinien był zamieszkać na czwartym albo szóstym piętrze. Lub na jakimś parzystym piętrze.
- Ale nie zamieszkał. - Ucięłam.
- Nic dziwnego, że nie żyje - stwierdził Monk. - Na tych piętrach w ogóle nie powinni umieszczać pokojów. To nieodpowiedzialne, niebezpieczne, niemoralne i nienaturalne.
- To co mają zrobić? Zostawić je puste?
- Tak. Przez wzgląd na dobro ludzkości.  Dla Braddocka to musiało być nie do zniesienia. Niewykluczone, że sam się zabił.
- Uważa pan, że Braddock sam udusił się krawatem, ponieważ nie mógł wytrzymać kolejnej nocy w pokoju na nieparzystym piętrze?
- To jedyne logiczne  wytłumaczenie. Kapitan powinien oprzeć na nim strategię obrony - przekonywał Monk."

"Detektyw Monk i brudny glina" Lee Goldberg

......czy możliwe, że moją nawiedzoną maszyną zawładnął osobiście sam Edward Munch i pokierował pracą wiadomo z jakim rezultatem w tym czasie, kiedy ja szyłam torbę ze zwykłym pieskiem??? 

To ten fragment "Krzyku", który mną zawładnął jak szyłam konio-psa, podobni do siebie? 

tylko ten tu ma uszy zakryte dłońmi, a konio-pies to ma uszyska na baczność!

Tak mi się dziwnie skojarzył detektyw Monk z E.Munchem, hehehe, oczywiście za przeproszeniem.... a strach to ma jednak wielkie oczyska...