Perski dywan. By się chciało

Tak bardzo było mi żal wyrzucić te stare ubrania, że postanowiłam jednak zatrzymać wszystkie. :-)

Nie, nie,  aż tak źle ze mną nie jest. Postanowiłam je zatrzymać, ale w innej formie.  ;-)

Proszę, zaraz pokażę moje okiełznywanie (czy jest w ogóle takie słowo?) uwolnionych starych ubrań. Przygotowałam kilka sztuk materiału o podobnej fakturze. Materiał odzyskałam ze starych spódnic, bluzek, koszulek, tak, żeby kolorystycznie mniej więcej grało.  Pocięłam na paski szerokości ok.1do1,5cm.

Te paski pozwijałam w luźne kłębki, żeby się nie plątały i był jakiś porządek przy robocie.

 

Potrzeba dość dużo materiału, więc poszukałam dodatkowo jeszcze jakichś materiałów, żeby mieć w pod ręką, gdy nagle zabraknie tworzywa. Wszystko oczywiście z tych uwolnionych.

Akurat znalazłam takie kolory :  różowy, biały i zieleń oliwkowa. Nie najgorszy zestaw barw, ale na kolana nie rzuca... Z trzech pasków plotę warkoczyk...

Jednak trzeba kroić następne paski z innych ubrań, dobrze, że przygotowałam kolejną porcję. Pilnuję tylko, żeby to była miękka dzianina i kolorystycznie zbliżona do pierwowzoru, może nikt nie zauważy różnicy... albo zauważy i pochwali:)

Warkoczyków jest sporo, ale się bardzo szybko plecie, wiec przybywa ich w okamgnieniu.

Nie stosowałam reguły: trzy kolory - jeden warkoczyk. Dwukolorowe też plotłam. W sumie kolorów było sześć : dwa różowawe, dwa zielonkawe i dwa białawe.

Potem  maszyna pozszywała warkoczyki w taki zgrabny dywanik...

Początki i zakończenia warkoczyków najpierw chciałam zostawić, żeby były z nich frędzelki.

To już ostatnie zabiegi przy moim dywaniku. Kolorystycznie ładniej wygląda on w naturze niż na zdjęciu, bo kolory są wesołe, a nadmiar różowego nie szkodzi w tym wypadku. Miałam trochę wątpliwości, bo  nie leży mi za zbytnio ten kolor (coś takiego...a z tą różową bluzką nie potrafiłam się rozstać od paru lat...),  niedawno przeczytałam u Klimju, że różowy to też nie jest jej ulubiony kolor, i od razu raźniej. Ale na początek takie znalazłam materiały i chciałam się prędko brać do roboty, a nie dumać nad nimi, czy lubię czy nie lubię. Żeby mi zapał nie odszedł, bo co chwilę już coś innego mnie zaciekawi.

Po namyśle obcięłam frędzle, bo wprowadzały bałagan. Tak mi się zdaje. Na bokach doszyję taki sam warkocz i to będzie zwieńczenie dzieła. Nie wykluczam, że jakoś inaczej obrobię te boki. Może poszukam na pintereście, pomysł z warkoczami też był stamtąd.

Gdy tak patrzę na ten dywanik, to wydaje mi się, że znam bardzo dobrze osobę, która potrzebuje właśnie takich kolorów w łazience. Łazienka jest beżowa i róż będzie idealny, żeby ożywić takie wnętrze. Tą osobą jest moja siostra i jeszcze nie wie, że dostanie dywanik, który może okaże się magiczny i sobie nim polata w tysiąc i jedną noc. A najpewniej, to po kąpieli stanie na mięciutkim dywaniku i pomyśli "upleciony z tej różowej bluzki, co to niby tak jej nie lubiła, ale strzegła jak skarbu narodów!!! nie ruszaj, nie dotykaj, nie zniszcz!!!"
Ale oczywiście najpierw go skończę.  Ale to już jutro, jutro.... albo ...dzisiaj:)