Pamiętacie ten program?

 Gdy zobaczyłam na półce tę książkę, to od razu po nią sięgnęłam, żeby przypomnieć sobie, jak to wtedy było z tą Europą. 

 "Moja Europa da się lubić" Monika Richardson

"Wspaniałą zabawę zafundowaliśmy sobie i telewidzom przy okazji odcinka "Europa na językach". Nasze gwiazdy były już samodzielnymi telewizyjnymi osobowościami, a gość specjalny, prof. Jan Miodek, nie starał się odgrywać głównego bohatera, za to doskonale uzupełniał rozmowy pomiędzy polskimi cudzoziemcami. Nie mógł sobie jednak odmówić kilku uciesznych anegdot, jak choćby tej o swoich włoskich studentach. Co mu zrobili? Nieświadomi gafy młodzi ludzie na zakończenie cyklu wykładów z języka polskiego wręczyli mu pięć wiązanek. Każda była ozdobiona wstęgą z napisem "ostatnie pożegnanie". Włosi myśleli, że to taka formułka na uroczyste "do widzenia", a naukowcy z Uniwersytetu Wrocławskiego z przerażeniem pytali, kto umarł.

Przy okazji wyszło na jaw, że najtrudniejszym dla cudzoziemców polskim słowem nie jest żaden chrząszcz brzmiący w trzcinie, bo to przypłacając złamanym językiem, przygryzionymi policzkami i wytrzeszczem oczu, potrafił powiedzieć prawie każdy nasz gość. Za to Niemców, Anglików, Francuzów kładzie na  łopatki niewinny "ołówek".
- Do takiej sekwencji głosek nie są kompletnie przygotowani -dodał profesor.

W rewanżu goście zaprezentowali własne językowe łamańce, z których słowacki i fiński okazały się nie do powtórzenia nawet po kilkakrotnym przewinięciu taśmy z nagraniem.

Polacy dowiedzieli się sporo o europejskim języku ciała - że we Włoszech nawet kąt nachylenia dłoni może zmienić znaczenie wypowiadanych słów, że w Finlandii lepiej nie gestykulować wcale, bo wezmą cię za chama, w Anglii zaś trzeba uważać, w którą stronę obraca się dłoń, zamawiając dwa piwa, bo jeśli pokaże się rozstawione palce grzbietem dłoni w stronę barmana , to można oberwać po twarzy.

Martina zaskoczyła nas informacją, że sytuacja typu "nikt nic nie wie", na którą Polacy mówią "czeski film", w Czechach nazywa się "hiszpańska wioska". Jednak w żadnym europejskim języku nie używa się wykrzyknika "O", który w Polsce rozumiany jest świetnie jako wyraz zdziwienia lub potwierdzenie czyjejś racji."

 Akurat dobrze  pamiętam (powiedzmy...) ten odcinek z prof. Miodkiem, bo mi się podobał (bo inne mi się  nie podobały... haha). Niedawno w radiu Szczecin była audycja z cudzoziemcami, którzy w Szczecinie uczą się polskiego. Nauczycielka opowiadała, jak uczeń, a nie było to dziecko, tylko dorosły mężczyzna, już nie pamiętam jakiej narodowości, pytał ją, czy Polacy nigdy się nie mylą, jak na przykład proszą o dwa piwa? Czy nie powiedzą przez pomyłkę : dwie, dwojga, dwiema, dwóch, czy jeszcze inaczej z  wielu możliwych odmian?

Ona odpowiedziała, że taka pomyłka absolutnie nie wchodzi w grę. Nikt się nie myli. Wtedy usłyszała zachwycony głos cudzoziemca : Polacy to bardzo mądrzy ludzie są!

 No i co Wy na to? ....

A, i jeszcze powiedzieli, że według najnowszych badań polski język jest trudniejszy od chińskiego,  do tej pory chiński i węgierski uchodziły za najtrudniejsze. Nie wiem, jakoś trudno sobie wyobrazić, że nasz kochany polski język, który świetnie znają najmłodsze przedszkolaki miałby być najtrudniejszym językiem? Już bez przesady...:)))

 Kącik żartu

- Jaką częścią mowy jest "nic"?

- Czasownikiem

- ???

- Bo odpowiada na pytanie "co robi"

 

Zdjęcia z google.

(A "nic" to zaimek rzeczowy, tak tylko mówię)