Nagle i niespodziewanie

Byliśmy u nich z wizytą pierwszy raz w tym roku i na miły początek nowego  -  spontaniczne zamówienie i ekspresowe wykonanie. Mam u rodziców Adasia (bo tam właśnie byliśmy) dyżurny zapas rurek i mogłam je natychmiast posplatać w koszyk.

 

Jeszcze trwają pertraktacje, czy zostawiamy kosz taki megakolorowy i niemalowany, czy pokombinujemy z farbami.

Na specjalne życzenie matki (chrzestnej) zgodził się dać limitowany występ pewien gitarzysta i właściciel wielu talentów (plus gitary), bo zaśpiewał i wykonał szalony układ choreograficzny własnego pomysłu: krok w prawo-w lewo- w tył-i w przód. No pełen odjazd...
Niestety, okazało się wkrótce, że śpiew był z playbacku. Nie udało się ukryć tego przed wytrawnymi widzami, którzy wygwizdali pseudoartystę.

Rockmanem  zachwyciła się, z playbackiem włącznie, matka (chrzestna), która potępiła w ostrych słowach publiczność mówiąc, że taką publiczność mieć to obciach, a śpiewanie z playbacku jest okej, i ona od teraz zawsze już sobie życzy playback.  (Hm,  serce matki (chrzestnej)...poza tym ze skrzynki dobrze dawali po garach...)

A po występie jak każdy szanujący się rockman został otoczony przez zachwycone, piszczące (i wtedy wszyscy gwałtownie okazali nerwowe zainteresowanie) gruppies, w tej roli młodsza siostra rockmana.

Gruppies  też usiłowało dać noworoczny koncert, ale dopuszczono je jedynie do wykonania ballady "Przyjechały choineczki", bo publiczność niezauważalnie opuszczała widownię i się przesuwała w okolice obiadowego stołu, a stamtąd to już nikt nie interesował się dalszymi losami choineczek.
W ten sposób koncert młodych talentów (że młodych, to wszyscy byli zgodni, natomiast jeśli chodzi o talenty, to wśród zgromadzonej publiczności opinie były podzielone, szczególnie nieprzychylnie wyrażał się pewien widz, który wdarł się na estradę i próbował rockmenowi wyrwać z rąk gitarę i pokazać jak należy grać rocka) nagle i niespodziewanie się zakończył! Niemiłego wydźwięku dodaje fakt, że nieprzychylnym widzem był osobnik spokrewniony z artystą, jego osobisty wujek!
(Coś mi to przypomina...  wujkowa wredota jest taka sama wśród ludzi, jak i wśród zwierząt! Bo np. kotek Szczurek to klasyczny przykład wrednego wujka, tylko temperament ten wujek ma inny,  flegmatyczny, ale wredotę to jakby z definicji przepisał!).